Mantisa - Mantisa

CD (Gor Diskak)

Tracklist

1. Zergaitik Utzi Zintuzten?
2. Irabazle Ezezagun
3. Malko Hautsia
4. Zoritxarrez Irribarrez
5. Txuria Beltz
6. Jarri Ote Naiz?
7. Leihorik Gabeko Etxea
8. Ezer Aldatu Ezin
9. Aberatsen Herria
10. Ez Aurrera Ez Atzera
11. Besotik Lotuta Bakarrik
12. Edonoren Zoriona
13. Dena Iluntzen Duen Argia
14. Klika Ezazu Hemen
15. Esaldi Errazen Erdian
16. Arratoi Zikinak

Con nombre de parte de un numero en representación de coma flotante, y hasta aquí vamos a llegar de matemáticas, aparece este grupo, no se si el nombre vendrá de ahí o de otro lado, de la prolífica cantera Zarauztarra, si bien estos no se dedican al ruido. Estamos hablando de Mantisa.

A pesar de que la banda se forma en 2004, desconozco si han grabado alguna maqueta antes, este es su primer disco digamos "serio". Grabado en unos estudios del propio Zarautz, ha sido editado este año 2010, lo cual quiere decir que han estado 6 años para parirlo, eso si editado ni mas ni menos, que por uno de los sellos mas importante, al menos en cuanto a ventas, de Euskal Herria, los pamplonicas Gor Diskak, donde han editado entre otros bandas como Su Ta Gar, Soziedad Alkoholika o Berri Txarrak, que podrán gustar mas o menos, pero son de las bandas mas conocidas de Euskal Herria.

Todo este tiempo de espera ha hecho que nos ofrezcan un disco super trabajado y cuidado, en todos sus aspectos, la verdad es que se nota que se lo han creado con mimo y esmero. Partiendo de unas raíces Hardcore, como los propios miembros, la banda va dando su propio punto vista al Hardcore melódico, melodizando al máximo posible, y al Rock, de hecho en alguna canción a mi se me hacen demasiado melosos. Es cierto también que el disco es uno de esos discos que transmite como alegría, o buen rollo y cosas de este estilo, no se, se me hace perfectos para momentos melancólicos, para hacerte sacar esa sonrisa. Otro aspecto importante es la cuidadísima producción que han conseguido, obsequiándonos así con un sonido muy limpio y claro que yo creo que habrá sido el objetivo de la banda. En ciertos momentos cuando el hardcore melódico como tal, aunque sea muy melódico, se hace notar mas, me recuerdan bastante a la banda Azpeitarra Ezinean.

El trabajo es un trabajo largo, han metido 16 temas en el, un numero bastante amplio y por lo cual dura acerca de 54 minutos, así que como se puede comprobar a pesar de ser su primer disco, no seria por el material compuesto del que disponían. Todas las canciones están escritas en Euskera y tratan sobre las experiencias vividas por parte de los miembros de la banda.

Terminare diciendo también que la presentación del CD, es una señora presentación, en una edición Digipack, siempre queda muy elegante este formato, con bonitas ilustraciones tanto en portada y contraportada, y un amplio libreto con todas las letras de la banda.

Odolaz Blai - Egon hadi lo... ta jango haute

CD (MusikHerria MH69 / DDT Banaketak)

Tracklist

1-Intro
2-Gizakia
3-Burmuin hesiak
4-Ezer ez izateko erarik errezena
5-Bakarra
6-Bizirik hilda zinen
7-Zuen azkenaren hasiera
8-Bihotz iluna
9-Basajaunaren etxea

Una de las bandas mas activas últimamente de Bizkaia, tanto a nivel de dar conciertos, como de publicar diversos trabajos, son Odolaz Blai, provenientes de Las Encartaciones. Hoy vamos a reseñar su ultimo trabajo "Egon hadi lo... ta jango haute" traducido al castellano vendría a ser algo mas o menos así "Estate dormido... y te comerán" si mi Euskera no me deja en ridículo.

Nos encontramos ante el tercer trabajo de la banda, todos ellos entre el año 2009 y 2010, así que tras su primer disco y el siguiente ep, nos presentan aquí su nueva revalida, grabada entre febrero y marzo del 2010 en Zaratuz, junto a Mikel Kazalis (Antestesia, Negu Gorriak, Kuraia) donde últimamente están grabado tanta gente. El disco ha sido editado por MusikHerria, como sus dos trabajos anteriores, y también en esta ocasión por DDT Banaketak.

Tras una introducción hablada, se desprenden 8 poderosos temas donde el Hardcore y el Metal se van dando la mano, en base a poderosos riffs, buenos breakdowns y una potente y desafiante voz. No es fácil buscarles una definición, si tuviera que dar alguna referencia, diría que algo así como unos Sick of It All, mas metalizados incluso con lingotazos crossover. Pero todo no se queda ahí, sino que cuentan con colaboraciónes de amigos, que en canciones como "Zuen azkenaren Hasiera", quizás mi canción favorita del disco, donde a parte de que parece estar hecha a la medida para corearla, surgen voces limpias dándole un aire variado. Así mismo en el ultimo tema del disco "Basajaunaren Etxea" se pueden apreciar tanto colaboraciones de voces femeninas, como una influencia mucho mas notorias de bandas noise rock, es decir, noto claras influencias de Dut ahí, o al menos eso me llega, y es un soplo de aire fresco para acabar el disco.

Las letras de la banda se encuentran íntegramente compuestas en Euskera y luchan contra todo lo establecido, contra el adormecimiento y la alienación a las que nos tienen sometidos, es decir contenido social por los cuatro costados.

Descargar: Egon hadi lo... ta jango haute (2010)

Kiruna - Penundaan

LP (Bigout Records / Dream Comes True Records / Emotionally Unstable Records)


TRACKLIST

1 - Kwa Zulu Natal
2 - Bunk Morland
3 - Two's A Crowd
4 - From Marrakech To Rabat Inside Out
5 - Circles Of Affection





Con el nombre del municipio mas norteño de Suecia, uno de los mayores municipios en cuanto a superficie del planeta, y que posee la mayor mina de hierro del mundo, aparece esta banda francesa de la que ya he hablado anteriormente en este blog al menos 2 veces.

En este post vamos a hablar de Penundaan, su segundo trabajo como banda , tras su primera demo, coeditado en 2008 por tres sellos discográficos franceses, Bigoût records, bajo el que ya se edito la demo y que sospecho que son ellos mismos o al menos alguno de sus miembros, Dream Comes True Records y Emotianally Unstable Records.

En este disco Kiruna nos presentan un LP de solo una cara, es decir solo hay música por una cara, se que también se distribuye por 50 céntimos mas con un CD-R, que entiendo contendrá las mismas canciones, pero como no es mi caso, no lo aseguro.
El disco contiene cinco nuevos temas de la banda, que se alargan hasta alrededor de 20 minutos, y siguen explorando su sonido en busca de nuevas vías, esta vez han madurando, sonando si cabe mas oscuros, y desgarradores. Creo que este grupo tiene una identidad bastante personal y propia, de hecho no sabría decir un único grupo de referencia para nombrar su sonido, sin embargo creo que la mejor definición puede ser mezclar en dosis iguales, Noise y sus continuos cambios de ritmo así como falta de melodías, Rock y voces agresivas y furiosas. Quizás los 5 temas se queden un poco cortos, viendo la composición de los temas, creo que otro par de temas y acercarse a la media hora, le hubiese venido genial al disco, dicho esto creo que es un disco muy recomendable para amantes de los sonidos pesados y experimentales del Rock, pero hemos dicho Rock, no ningún sucedáneo tipo electrónica.

Del diseño no se puede decir, al menos en mi caso, que sea bonito ya que no sabría ni como definirl0, demasiado abstracto para mi. Al menos si que viene una hoja con las letras, todas las letras de la banda son en ingles, si bien es cierto que cuesta bastante distinguirlo, debido a la letra y el fondo, podían haberlo hecho con un diseño un poco mas claro.

PD: Ademas desde su propia Página Web os podéis descargar gratuitamente el disco si estáis interesados, tanto en formato MP3 como en OGG
Descargar: Penundaan MP3
Descargar: Penundaan OGG

Especial Miusichole II - Discografia

Mas vale tarde que nunca, vuelvo con la segunda parte del especial sobre el sello underground vizcaíno Miusichole Records. En esta ocasión os presentaremos la discografía del sello, con mis opiniones personales sobre los discos, y con la colaboración para contarnos mas cosas acerca de ellos de los propios chicos de Miusichole, y así sin mas dilación comenzamos.


5000 rpm: "[Héroe] de unxs...[Tirano] de otrxs" (2008)- MH000



Prosineck: El germen de Miusichole, la primera referencia y como bien nos comentan ellos mismos un fuerte impulso para la creación del sello. Esta banda a pesar de llevar muchos años como tal, desde 1999, no es hasta este disco, en 2007, cuando editan su primer trabajo "serio", por distinguirlo de alguna forma, antes solo tenían demos.
Tanta espera mereció la pena ya que nos encontramos ante un disco muy serio, que si tuviera que elegir una influencia, elegiría a ese gran grupo madrileño nuevenoventaicinco, pero no es la única, ya que a pesar de ser un disco bastante heterogéneo, en cada corte se puede apreciar distintos matices. En definitiva un buen disco, en el que destacaría sobre el resto dos detalles, el tema numero cuatro "Asfixia" y la gran colaboración de Alberto (Fallen, Crickbat...) y su característica voz en el tema "Camino elegido".
Si todo esto no te es suficiente, cuentan con unas letras bastante interesantes, comprometidas con ciertos valores, que por desgracia no abundan en la sociedad, con un toque abstracto que le da originalidad.
Para terminar el disco aunque posee un diseño como de grupo mas oscuro, se me vendría a la mente alguna banda Sludge o alguna con ciertas reminiscencias al Black metal, es un diseño bastante bonito y curioso que ademas viene también en un, siempre bonito y agradecido, Digipack.

Miusichole: El primer disco de 5000 rpm fue el motor a la hora de crear el sello. Teníamos desde hace ya mucho tiempo en mente crear algo así para dar salida a cosas que nos gustaran, y aprovechando que alguno de nosotros toca en el grupo, decidimos que fuera la primera referencia, algo que nos diera motivación para empezar con esto, y a la vez un pequeño empujoncito. La verdad es que el disco, a pesar de todos los problemas que dio, a la hora de grabarlo, mezclarlo...(fue un proceso muy accidentado y que no acabó muy bien), tuvo finalmente una buena acogida y buenas críticas, a pesar de que ahora al oírlo le sacamos muchísimos defectos. Sacamos 500 copias en digipack, en colaboración con el grupo, y actualmente están prácticamente agotadas. 5000 rpm se encuentran actualmente a punto de entrar a grabar su segundo disco, que supondrá una nueva vuelta de tuerca en el sonido de la banda.


Critikers - st- (2008)- MH001


Prosineck: Disco debut de los jóvenes vizcaínos Critikers y vaya como lo han hecho..., no es la primera vez ni sera la ultima que diga que seguro que son la mejor banda ahora mismo de Hardcore / Punk Rock melódico de Euskadi, quizás con el permiso de Adrenalized, al menos para mi gusto, y para muestra un botón.
Si descontamos la Intro y el Outro nos quedan 10 temas de Punk Rock con mucha melodía, agresividad, velocidad y mala baba, en la que ademas, otro punto fuerte son las colaboraciones para dar un toque de variedad al disco, a destacar especialmente la voz femenina en Colores del Sufrimiento, en una canción tan señalada por su temática, que le da un autentico soplo de aire fresco, también las colaboraciones con los instrumentos de viento y quizás la mas curiosa, la de los raperos en Hambre de Miseria.
Lo único negativo que le encuentro al disco es que quizás no todos los temas son tan redondos, pero vamos como sigan madurando, creo que ese defecto lo pulirán enseguida y pueden construir grandes discos, materia prima ya han demostrado en el debut que no les falta.
Las letras creo que también son otro punto muy interesante, y como no se podía esperar menos, a tenor del nombre de la banda, mayoritariamente versan en una critica al sistema, pero sin caer en los tópicos de siempre.

Miusichole: Los critikers (en sus orígenes No Substance) ya llevaban un par de años llamándonos la atención por su juventud, su desparpajo, su actitud, y su buen hacer a la hora de crear auténticos himnos de punk rock con melodía, mala leche, y buenas letras. Les comentamos que cuando grabaran un larga duración, estaríamos encantados de editárselo. Y la cosa fluyó de manera natural. Grabaron su disco en Beard Studios, con Borja Muro (guitarrista de 5000 rpm) y Javi Peña a los mandos, y quedamos encantados con el resultado. Parece que la gente también, porque tuvimos que realizar una segunda tirada de 500 copias (en total 1000), porque las primeras 500, prácticamente volaron. Para ser el primer disco que han grabado, la verdad es que en su estilo, creemos que destacan bastante, y son unos chavales de 10. Con el tiempo, y la consecuente madurez musical por la que todos hemos pasado, harán cosas grandes. Potencial les sobra.



Prosineck
: Este split es, si no me equivoco, el único de la discografía de Miusichole hasta el momento, en la que aparecen bandas de fuera de Euskadi y que tiene el formato de split, es decir compartido entre mas de una banda. En este split los vizcaínos John Merrick incluyen 5 temas, los cántabros Dedalo contribuyen con otros cuatro mientras los vallisoletanos Frieda's Still in Love presentan otros tres.
Aunque las bandas tengan coincidencias entre si, cada una de ellas tiene sus propios matices. John Merrick nos presentan un hardcore bastante rockero con voces muy gritonas y en ocasiones alguna parte melódica. Dedalo practican un emo-metal de sonido bastante noventero, en una onda a lo que se llamo sonido "Ebullition, bastante politizado y con unas letras muy interesantes. Siendo las anteriores dos bandas bastante interesantes, llegamos a Frieda's still in love, mi banda preferida del split, y los únicos en cantar en ingles, tanto John Merrick como Dedalo lo hacen en castellano. Practican un screamo gritón con momentos mas relajados, melodiosos y ambientales, una gran banda a mi parecer, y en general un muy buen split. Por cierto se me olvidaba comentar el magnifico diseño, muy chulo.

Miusichole
: Lo que en principio iba a a ser un EP de John Merrick finalmente se convirtió en un split. John Merrick se había fundado como proyecto paralelo de gente de Cordura, Neila, Fallen, 5000 rpm....con afán de diversión sobre todo. Y lo que empezó como algo puntual, se acabó convirtiendo en una realidad. Igor (Fallen-RIP- Crickbat..) se encargó de la grabación, totalmente DIY, y llevada a cabo en un escaso fin de semana, en el local de ensayo. Y aún así nos parece que el sonido del disco es notable.
Cuando el disco se iba a editar, surgió la idea de editarlo entre las bandas y MH, y aprovechando la buena relación con Dédalo y Frieda's Still In Love, y con la ayuda de Txori en el diseño (que quedó francamente genial), al final el split fue posible coeditado junto con Inmyheartempire, sello de Alberto (Fallen, Crickbat, Justice Department, Spandau Bullet...). 500 copias.


MaderaCore - "Demo"- (2008)- MH003


Prosineck: Disco debut de esta banda de Getxo, donde en esta demo, nos presentan sus cinco primeros temas. No se si esto les gustara, pero a mi lo primero que viene a la cabeza cuando escucho estos temas es Standstill, desde luego no la primera época, ni esta ultima de "Adelante Bonaparte" que no hay por donde cogerlos... Combinan la armonía de una guitarra acústica, con el bajo y la guitarra eléctrica. A mi sinceramente es un sonido que no me encandila, reconozco que tocan bien, pero igual que Standstill, pues no me llama, quizás destacaría los momentos de voces mas agresivas, y el ultimo tema como el que mas me ha agradado.
Letras en castellano para reflexionar, y un diseño que en la portada es un tanto austero, pero los dibujos del libreto son bastante curiosos.

Miusichole: Los cuatro nos sorprendimos (y nos enamoramos, por qué no decirlo) el primer día que vimos a estos 4 getxotarras hacer sonar sus acordes en su local de ensayo. Energía y emotividad concentrada, con una base rítmica sobresaliente.La verdad es que casi fue de la noche a la mañana, porque desconocíamos prácticamente su existencia. Sabíamos que Borja, guitarrista de Liquen, tenía otra banda, en la que había empezado a tocar la batería, y no les habíamos escuchado nunca. Hasta que un día nos pasamos por su local a verles ensayar, y nos quedamos impresionados. Desde ese momento nos empeñamos en sacarles algo, y así fue. Grabaron su demo en Beard Studios, y desde el principio se han ganado a una buena legión de seguidores. La demo se editó entre la banda y MH, y se sacaron 500 copias, de las cuales me atrevería a decir que quedan 10 escasas.


Neila - "Danza de Nieblas"- (2009)- MH004


Prosineck: Estamos ante el tercer trabajo de estos chicos de Santurtzi, que se ha convertido al menos para mi en todo un referente en cuanto discos de Sludge y/o Post metal se refiere. El sonido de esta banda ha ido evolucionado de el metal hardcore en una onda a Will Haven o Vision of Disorder, hasta una de las bandas punteras al menos estatal, aunque no tengan ese reconocimiento, en el Sludge y/o Post Metal.
En este disco se notan que han madurado el sonido de la banda, formando un conjunto fuerte, espeso y muy completo. Han conseguido crear unos ambientes oscurísimos, acompañados por desgarradoras y agresivas voces, que se utilizan como un instrumento mas de desesperanza y rabia. Ademas el disco no flojea en ningún momento, ni un tema de relleno, todo grandes canciones.
Tanto el diseño como las letras no dejan de alimentar esa oscuridad que nos produce su música, y por lo tanto están muy a juego con el conjunto del disco.

Miusichole: Conocíamos a estos chicos de Santurtzi desde sus inicios, y siempre nos pareció una banda a seguir en el panorama local, y por qué no decirlo también, nacional. Han sabido ir cambiando y puliendo su sonido con el tiempo, hasta lograr unas composiciones cuasiperfectas dentro de su género, que por otro lado quizás a día de hoy está "superpoblado". Pero Neila aportan su grano de personalidad.
Aprovechamos que en ese momento uno de nosotros entró en el grupo, para estrechar esa relación ya existente, y mostrarnos interesados por editar su nuevo trabajo, que no habíamos oído, pero conocíamos muy bien de sus tremendos directos. El resultado, en nuestra opinión, apabullante. "Danza de Nieblas" es uno de los mejores discos nacionales y europeos en su estilo.
El disco fue coeditado en colaboración con Odio Sonoro y la propia banda, y se sacaron 500 copias (más 500 copias en vinilo a cargo de Inmyheartempire, La humanidad es la Plaga, Alerta Antifascista, y Tábano Records). Grabado en los Groove Studios (Ortuella) con Alvaro (Bulldozer) a los mandos.


From Lost to the River - "Hazi" - (2009)-MH005


Prosineck: Es muy difícil hacer una reseña, por pequeña que sea, cuando la musca sobre la que tratas de escribir, es diametralmente opuesta a tus gustos personales, isa que espero el perdón de todo el mundo por esta reseña. Este disco titulado "Hazi", contiene 12 cortes, integralmente cantados en Euskera, curioso detalle a tenor del nombre de la banda, que suenan en base a un rock melódico, con ciertos toques Funk, de ahí quizás un cierto regusto a Red Hot Chili Peppers, y con algunos momentos mas duros, mas animados, que para mi son los mejores.

Miusichole: From Lost To The River fue una apuesta personal de uno de nosotros, que quería ampliar un poco más el espectro a la hora de editar grupos, y abrir la puerta a editar cosas euskaldunes. Estos chicos de Amurrio practican un funk rock bastante dinámico y con letras muy interesantes, y en el ámbito en el que se mueven han conseguido también muy buenas críticas, aunque también te puedo decir que la relación con ellos es la menos estrecha de las que tenemos en el sello. La edición fue más bien una colaboración, en la que les sufragamos los gastos de edición de 100 copias.


MaderaCore - "La importancia de llamarse humano" - (2009)- MH006


Prosineck: Maderacore nos presentan aquí su segundo trabajo, siguiendo las directrices que marcaron en el primero, no en vano, tres de aquellos temas están aquí nuevamente incluidos.
Este trabajo es un disco largo, concretamente lo componen 11 canciones, que siguen explorando los caminos que en su día abrieron Standstill en el estado, combinando de nuevo las guitarras acústicas, con el resto de sonidos mas eléctricos, pero el sonido creo que ha madurado un poco mas. Yo sin llegar a entrar del todo en este tipo de música, me parece mejor que el primero, es mas creo que con las escuchas va ganando, y lo que esta claro es que si eres un fan de los discos de Standstill que se asemejan o de Denegro Partizan o cualquier tipo de grupo de ese estilo, estas tardando en descubrirlos.

Miusichole: Con lo que te hemos contado en relación a la edición de la demo de MaderaCore, te podrás imaginar la segunda parte de la historia....Estaba claro que después del primer trabajo de estos chicos, ambas partes habíamos quedado encantadas con el resultado, así que prácticamente fue algo tácito, y obvio, algo en lo que ni siquiera tuvimos que sentarnos a hablar. Luis (vocalista) es un tío muy inquieto, que compone a la velocidad de la luz, y siempre tiene material nuevo en su cabeza. Como les seguíamos mucho desde el principio, un día escuchamos parte de sus nuevas canciones, y en ese momento decidimos que si ellos querían seguir con nuestra relación, así iba a ser por nuestra parte.
Este disco supuso un gran paso adelante para MaderaCore, en su consolidación como banda y en su sonido. Es un disco que he escuchado infinitas veces, y que parece destinado a no cansarme nunca.
La grabación de nuevo corrió por cuenta de Beard Studios, y la edición fue de 500 copias, que se están vendiendo bastante bien.
Os avanzamos que ya están pensando en su tercer disco.....que será un disco conceptual.


Cordura - "La ridícula mecánica de la vida moderna" (2010)- MH007- 12"


Prosineck: Tercer disco de los chicos de Cordura, banda ya relativamente conocida por el movimiento vizcaína, y que se ha convertido en la primera referencia del sello en vinilo.
12 canciones en las que Cordura se han vuelto a reinventar, donde han dejado a un lado los gritos, dedicando todo el disco a las voces limpias e incluso melodizando mas su sonido en conjunto.
La verdad es que el cambio es claro, y ahí a gente al que le habrá gustado mucho y otros que al abandonar ciertas raíces de la banda supongo que les habrá decepcionado, pero esta claro que es buen trabajo, con temas pegadizos. Ademas, al menos para mi, el disco tiene un toque de melancólico pero que a su vez me transmite optimismo en la mayoría de canciones y para ello no hay mas que oír "Si ha fallado, lo que nunca fallaría".
Letras muy interesantes tratando temas bastante cotidianos, que por momentos, puedes hasta sentirte identificado con ellos, en cuanto al diseño he decir que no me agrada demasiado.

Miusichole: Esta edición fue como un pequeño sueño al fin cumplido. Toda descripción o presentación de Cordura que pueda hacerte, se me antoja corta e innecesaria. Una de las bandas estatales de referencia, y que ha sabido adaptar su sonido de manera natural a sus nuevas influencias, manteniendo su corazón punk. Por ello llega a gente tan diferente.
Eramos admiradores y amigos de Cordura desde hace ya 8 o 9 años, y tanto nosotros, al fundar el sello, como ellos, al saberlo, estábamos deseando hacer algo juntos. El resultado, la edición del primer vinilo de Miusichole, y la edición de uno de nuestros grupos preferidos (nos quitamos 2 espinas de una tirada). Grabaron su disco en Montreal Estudios, en Subiza (Navarra) con Hans Krüger a los mandos, y tanto ellos, como nosotros, estamos encantados con el resultado del disco, tanto en lo que a presentación se refiere (que corrió a cargo de Jorge- Adrift, El ego, El páramo..) como en el sonido y en la calidad y frescura que desprenden sus canciones. La edición fue una coedición junto a Carnús Records, Ojalá me muera, y In My Heart Empire.

Antillectual - Testimony

LP (Shield Recordings SLD012)

Tracklist:

Cara A
1. Testimony
2. Sponsership for Life
3. Waves
4. Friendly fire
5. I hate myself when i shave myself

Cara B
6. The dog ate it
7. Benefit of the doubt
8. On its on
9. Waste = food
10. I hope you got my letter



Hoy traigo la reseña del segundo disco "Testimony" de la banda holandesa "Antillectual". El disco se edito en 2008 por el sello holandés Shield Recordings en su formato en vinilo, la que yo poseo, y una multitud de sellos (Shield Recordings, Fond Of Life, No Reason, Infected Records, Rise or Rust Records, Youth Way Records en Europa y Jump Start Records para la versión americana) en su formato CD.

Hasta la fecha es su ultimo disco, es cierto que durante 2009 sacaron un 7" con algún tema en acústico, y que cuando acabaron su reciente gira por parte de Europa y del estado, iban a entrar a grabar nuevos temas, compuesto por 10 temas que siguen el camino de su antecesor "Silencing Civilization", un Hardcore o Punk Rock melódico con su punto agresivo que pueden recordar a bandas como Good Riddance, pero conjuntando la potencia de la batería y la fiereza de la guitarras con otros momentos donde los tranquilos medios tiempos e incluso sonidos acústicos ganan su derecho en la canción. En conjunto me parece un discazo del genero, de los mejores que haya escuchado últimamente sin duda, y si hay que elegir alguna canción, sin descartar ninguna ya que me quedaría con todas, me vienen así a bote pronto "Sponsorship For Life", "I Hate Myself When I Save Myself" o "Benefit of the Doubt".

A parte de lo musical, la banda siempre ha tenido un marcado carácter político, en sus canciones a lo largo de su trayectoria, por lo que aquí no podían ser menos y como demuestran con sus letras todos o casi todos los temas tienen algún tema sociopolitico como temática a tratar. Para tratar estos temas no solo nos vienen las letras en un libreto de 2 hojas enorme, sino que de canción viene una extensa explicación sobre lo que trata, lo cual esta muy bien. En cuanto al diseño no es ninguna maravilla pero se deja ver, ademas de lo bien acompañado que esta con la doble hoja antes comentada, y eso si el vinilo azul que tengo es precioso, se que otra parte de la tirada eran en negro.

Loan - Hontziria

LP (Odio Sonoro ODIO - 11/ Lehendakari Lee Records LEHEN01)

TRACKLIST

Cara A
1. Formol Egoeran
2. Niagara
3. Primateen Erasoak Darrai

Cara B
4. Zapi Gorridun Armada (Red Ribbon)
5. Hontziria
6. Lur Santua, Lur Odoltsua


Hoy traemos el segundo trabajo de estos chicos de Bilbao, LOAN, tras su anterior "Kobazuloan Saiakeriak"editado por Odio Sonoro en 2007, sacan esta revalida bajo el titulo de Hontziria, editado en CD de nuevo por Odio Sonoro y en la versión LP, que es la que yo reseño, por el propio Odio Sonoro, sello que ha apostado totalmente por ellos, y Lehendakari Lee Records, que si no me equivoco son ellos mismos en abril del año pasado.

El disco que contiene tres temas por cada cara, pero que se va mas allá de los 46 minutos, ya que a excepción de "Primateen Erasoak Darrai" de tres minutos justos, ningún otro tema baja de 7 minutos y 50 segundos. Con este disco la banda parece haber dejado de lado su lado de noise rock, como si las influencias de bandas como Dut o Unsane hubiesen sido sustituidas por otras. El disco suena mucho mas compacto, denso y metalero, en base a un doom metal y por supuesto al rock de bandas como Black Sabbath, ademas por momentos no se olvidan de riffs de guitarra poderosos y rápidos en una onda High on Fire, como se pueden apreciar en lances de "Formol Egoeran" y la instrumental "Primateen Erasoak Darrai". Por el lado negativo, para mi se trata del tema que cierra el disco "Lur Santua, Lur Odoltsua", de sonido muy drone, lento y repetitivo, que a mi se me hace un tema pesadísimo y que no pega en demasía con el resto de un conjunto tan poderoso.

Quizás de primeras, la impresión sea un poco de decepción por haber dejado de lado esas influencias mas noise rockeras que hemos hablado antes, pero es un disco que va ganando sin duda escucha tras escucha, atrapándote en sus mares de densidad y sus riffs devastadores. Ademas los que les hemos visto en directo podemos decir que en directo no solo consiguen presentarlo dignamente si no que lo mejoran inclusive.

El diseño del LP esta bastante trabajado y cuidado, con una curiosa y bastante bonita ilustración. El vinilo es un vinilo negro normal de 180 gramos, y lo que se echa en falta mucho es algún sitio donde vengan las letras de la banda, las cuales ademas son exclusivamente en Euskera, a pesar de que si viene un papel con los agradecimientos, detalles técnicos, etc.